Władza autorytarna nie znosi sprzeciwu, autorytarny władca wymaga bezwzględnego posłuszeństwa. W psychologii mówi się też o

osobowości autorytarnej, właściwej ludziom skłonnym bezkrytycznie podporządkowywać się władzy, zwłaszcza opartej na sile i przemocy, i identyfikować z grupą jej zwolenników. Ktoś, kto ma władzę i nie znosi sprzeciwu, wydaje jednak autorytatywne (nie autorytarne) decyzje. Autorytatywne opinie mogą być także oparte na autorytecie wydającej je osoby. O kimś, kto je wydaje, czyli mówi autorytatywnie, można powiedzieć: autorytatywny krytyk, sędzia itp. Jeden z tych przymiotników polszczyzna zapożyczyła z angielskiego, drugi z niemieckiego, ale oba mają rodowód w łacińskim auctor ‛sprawca’, z którego pochodzi też polski autor.