„ (...) drzewo leśne, nieco większej, jak śrzedniej wysokości” – pisał o brzozie Linde, cytując XVIII-wieczny podręcznik botaniki. Autor pierwszego słownika polszczyzny często wolał przytoczyć

urywek cudzego tekstu niż samodzielnie objaśniać wyraz (może jako cudzoziemiec z urodzenia, pół-Niemiec, pół-Szwed, nie czuł się kompetentny). Choć czerpał ze źródeł specjalistycznych, jego definicyjne cytaty nie zawierają wiedzy fachowej. Pod tym względem całkiem inny jest późniejszy o pół wieku tzw. słownik wileński, gdzie o brzozie czytamy: „rodzajowa nazwa drzewa z rodziny kotkowatych, v. baziowych (...), należąca do klasy 21szej rzędu wielopręcikowego (...)”. Następne słowniki szły raz jedną, raz drugą drogą, ten zaś stara się zachować kompromis między definicjami specjalistycznymi a potocznymi.