Dykta pochodzi od niemieckiej nazwy firmowej Dickte, tektura od łacińskiego rzeczownika tectura, oznaczającego pokrycie czegoś (z tektury bowiem robiono m.in. okładki książek).

Jedno i drugie słowo wywołuje obraz czegoś płaskiego, grubego i mało szlachetnego, może dlatego tekturę nazywa się czasem błędnie dekturą. Wyrazów, w których Polacy zamieniają etymologicznie uzasadnione t na d, jest jednak więcej, np. dekolt (błędnie dekold) i detektyw (błędnie dedektyw). Przyczyna każdego z tych błędów może być nieco inna, ale okolicznością wspólną, która im sprzyja, jest brak świadomości pochodzenia wymienionych słów, por. francuskie décolleté i angielskie detective.