Kord to krótki miecz – słowo pochodzenia tureckiego, ale mające jeszcze starszy rodowód, bo perski. „(...) bylem miał pancerz na grzbiecie, a kord w garści, to i o nic nie dbam” – mówi Zbyszko w Krzyżakach Sienkiewicza. Jest też inny kord, nazwa tkaniny oraz sztucznego włókna stosowanego do wzmacniania opon – ta pochodzi z języka angielskiego.

Do angielskiego cord oraz łacińskiego durare ‛trwać, wytrzymywać’ nawiązuje Cordura – nazwa handlowa mocnej tkaniny syntetycznej, używanej m.in. do produkcji plecaków i ubrań dla motocyklistów. Inna tkanina, po polsku zwana kort – dziś mniej popularna niż w XIX wieku, gdy powieściopisarze ubierali swoich bohaterów w kortowe spodnie – bierze swą nazwę z tego samego angielskiego źródła. Natomiast kort w znaczeniu ‛plac do gry w tenisa’ to pożyczka z angielskiego court ‛dziedziniec’. Jak widać, w wyrazach kord i kort homofonia (identyczność brzmienia wyrazów różnie pisanych) zbiegła się z homonimią (identycznością zarówno brzmienia, jak i zapisu).