Za niespełna pół roku będzie tysiącletnim, ortograficznie nikogo niedziwiącym wcale. Dziewięcioletni też

nie dziwi, a stuletni jest oczywisty. A dwuipółletni? Jasne, jakżeby inaczej! Więc i dziewięcioipółletni. Dziewięćdziesięcioletni, dziewięćdziesięciodziewięcioletni i dziewięćsetdziewięćdziesięcioletni są coraz dziwniejsze, a dziewięćsetdziewięćdziesięciodziewięcioipółletni do przyjęcia trudne, ale konsekwentne. A skoro łącznie piszemy ponadtysiącletni, to…