borsuczku, borsuku

borsuczku, borsuku
Gustownie ubrany, w szarym garniturku, czarnym na brzuszku, w charakterystyczne, białe i czarne pasy na głowie. Niewybredny, zje wszystko, w dodatku domator. Lubi jednak nocne życie, a w dzień nie jest towarzyski i siedzi — jak to borsuk — w norze.
W dodatku na zimę zasypia. Taki jest borsuk, borsuczek. Czy także twój?
zgłoś uwagę
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego