w progu.<br>- Pochwalony! - mruknął niewyraźnie. - Kazano mi powiedzieć, iż pan komisarz przyjechał do dworu i wzywa, abyś pan nauczyciel stawił się przed nim bez zwłoki i po odebraniu rozkazu wyższej władzy...<br>&lt;page nr=103&gt; Co rzekłszy cofnął się natychmiast, stukając ciężkimi buciorami.<br>Wraz ukazała się w drzwiach otwartych wystraszona twarz starej kobiety - Kaźmirku! Olaboga, a cóż to? - wystękała zalęknionym głosem. - Aby zaś nie co złego, synku!<br>- Cóż by złego być miało! - roześmiał się Kazimierz. - Pójdę tam zaraz...<br>Przecież, pomimo tego śmiechu, czuł w sobie tajny, nagle wzbudzony niepokój - Ogarnął się kilku ruchami, włosy przygładził i rozglądał się za czapką. Zanim wyszedł, raz jeszcze rzucił