Typ tekstu: Książka
Autor: red. Gomulicka Barbara
Tytuł: Pisarze polskiego oświecenia
Rok: 1996
150; Andrzejem Edwardem, na kartach przygotowywanych przez lata pamiętników, w okazjonalnych wystąpieniach poetyckich (na przykład w Odzie elegiackiej na grobie Ludwika Osińskiego), a nawet – oczywiście w sposób aluzyjny najczęściej – w swym ostatnim większym utworze poetyckim, poemacie historycznym Stefan Czarniecki. Im bardziej zaś narastało w nim poczucie osamotnienia i alienacji, tym ostrzejsze i bardziej bezpardonowe stawały się jego ataki na współczesną mu polską literaturę. W styczniu 1846 r. pisał do Wężyka z nieukrywaną pasją: „barbarzyńcy napadli na Parnas, rozpędzili nadobne muzy, wprowadzili sybille z najeżonymi włosami i z wykrzywionymi aż do wstrętu patrzących twarzami, podobniejszymi do opętanych szatanem, jak
150; Andrzejem Edwardem, na kartach przygotowywanych przez lata pamiętników, w okazjonalnych wystąpieniach poetyckich (na przykład w Odzie elegiackiej na grobie Ludwika Osińskiego), a nawet – oczywiście w sposób aluzyjny najczęściej – w swym ostatnim większym utworze poetyckim, poemacie historycznym Stefan Czarniecki. Im bardziej zaś narastało w nim poczucie osamotnienia i alienacji, tym ostrzejsze i bardziej bezpardonowe stawały się jego ataki na współczesną mu polską literaturę. W styczniu 1846 r. pisał do Wężyka z nieukrywaną pasją: <q>„barbarzyńcy napadli na Parnas, rozpędzili nadobne muzy, wprowadzili sybille z najeżonymi włosami i z wykrzywionymi aż do wstrętu patrzących twarzami, podobniejszymi do opętanych szatanem, jak
zgłoś uwagę
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego