osobiste krzywdy. Do dyskusji wmieszali się Orzechowski i Nidecki. A i Kochanowski w łacińskiej fraszce (Foricoenia, 49) poparł Górskiego wytwornym żartem.<br>Niewątpliwie Górski miał rację, stanowisko Herbesta było przejawem formalizowania cyceronianizmu. Ale nie to jest najważniejsze. Warto zwrócić uwagę na atmosferę intelektualną lat pięćdziesiątych i sześćdziesiątych. Może spór ten był błahy, tak jak rozprawa o fragmentach Cycerońskich nie miała bezpośredniego znaczenia dla kształtu życia w Rzeczypospolitej; może to i były wywody ezoteryczne czy też po prostu rozważania o dużym stopniu specjalizacji. Ale specjalizacja taka łączyła ową intelektualną wspólnotę humanistów, wspólnotę intelektualistów w Polsce i intelektualistów polskich z całą uczoną Europą. W