za słowa wykładowcy. Ostrożnie poruszył prawą dłonią. Palce rozpoznały owada. Jego brzęczenie naśladowało ludzkie słowa. Przybysz wyplątał owada z włosów i mocno ściskając palcami, położył na blacie. Leżała przed nim duża mucha z zielonymi, jakby z papieru wyciętymi skrzydełkami i ciemnoniebieskim odwłokiem. Przez chwilę myślał, czy jej nie zabić. Nie, bynajmniej nie za karę, lecz ze względów profilaktycznych. Gdyż uwolniona z pewnością zacznie czepiać się jego włosów i jeszcze głośniej brzęczeć. Ale podniesienie i opuszczenie pięści z pewnością zwróciłoby uwagę innych. Nie. Na razie musiał z tego zrezygnować. Poza tym, czy ta brzęcząca mucha nie mogła być czymś więcej niż tylko