Prawdą jest, że i poetycka forma przekazu nie zawsze pomagała w przebiciu się do druku, skoro Transakcja albo opisanie całego życia jednej sieroty pióra Anny Stanisławskiej (1685) pozostała w rękopisie przez blisko dwieście lat. Tym bardziej#w porównaniu z wierszem, za którym stał autorytet szkoły i opinii literackiej#chropowata, często kolokwialna proza diariusza czy pamiętnika sensu stricto nie miała zbyt wielu szans powodzenia.<br>Nasuwa się pytanie, na ile brak na polskim rynku wydawniczym diariuszy podróży lub pamiętników wiązał się z ogólnym zapóśnieniem w stosunku do Zachodu. Czy więc ów brak stanowił odpowiednik niewykrystalizowania się w Rzeczypospolitej szlacheckiej nowożytnego dramatu oraz nowelistyki