włączono jeszcze jeden niezwykle ważny element: samoloty dalekiego wykrywania radiolokacyjnego i dowodzenia (E-3A Sentry A-50 E-2C Hawkaye IŁ-76), znacznie zwiększające możliwości obrony przeciwlotniczej w zakresie śledzenia celów powietrznych (w tym i samolotów rozpoznawczych) i naprowadzania na nie myśliwców przechwytujących. Znaczna część procesów kierowania siłami i środkami obrony powietrznej została zautomatyzowana. Teraz wykrywanie, rozpoznanie przynależności państwowej, śledzenie wykrytego celu powietrznego oraz określenie stopnia jego ważności a niekiedy i wskazanie go do zniszczenia określonym środkom ogniowym odbywało się automatycznie. Czas od momentu wykrycia samolotu rozpoznawczego do wydania dyspozycji na jego zniszczenie uległ poważnemu skróceniu.<br>Coraz gwałtowniej rosły możliwości środków