tzn. intencjonalnego przekazu), choćby ta reakcja wywoływała zmianę działania nadawcy. Sprzężenie zwrotne, by użyć cybernetycznego terminu, nie oznacza dwukierunkowego komunikowania. Zresztą założenie dwukierunkowości transmisji zakłada w istocie dwa odrębne akty komunikowania, gdyż trudno przyjąć, iż są one jednoczesne. Jeśli tak, to nie ma podstaw, aby nie dopuścić możliwości ich czasowej separacji, co z kolei doprowadza do pojęcia jednokierunkowego komunikowania. Stanowisko to nie utożsamia jednokierunkowości przekazu z biernością odbiorcy, a przeciwnie - dopuszcza istnienie selektywnej recepcji przekazu oraz wpływu reakcji odbiorców na działanie nadawcy.&lt;/&gt;<br><br>&lt;div&gt;&lt;tit&gt;1.2.5. PERSWAZYJNOŚĆ KOMUNIKOWANIA&lt;/&gt; <br>Wielu badaczy komunikowania, zwłaszcza psychologowie społeczni (Hovland, Hartleyowie, Kelley), włącza cechę "perswazyjności" do definicji