tę książkę
Często w rozmowie z przyjaciółmi posługujemy się zaimkami wskazującymi typu: ten, ta, to. Ostatnio doszło do niesnasek między nami nad formułami: tą książkę czy tę / te książkę. Proszę o udzielenia odpowiedzi na moje pytanie.
Patryk
22.01.2011
22.01.2011
Witam! Często w rozmowie z przyjaciółmi posługujemy się zaimkami wskazującymi typu: ten, ta, to. Ostatnio doszło do niesnasek między nami nad formułami: tą książkę czy tę / te książkę. Proszę o udzielenia odpowiedzi na moje pytanie.
Patryk
Poprawna forma biernika, przynajmniej w języku oficjalnym, to tę książkę. W mowie częsta jest postać, którą zapisałoby się tą książkę, i takież zapisy można spotkać w tekstach pisanych: mailach, listach prywatnych, notatkach itp. W oficjalnym tekście, np. dokumencie urzędowym, wypracowaniu szkolnym lub artykule przeznaczonym do publikacji, taka postać byłaby jednak błędem.
Do połowy XIX wieku mówiło się i pisało także tamtę książkę, moję książkę, dziś końcówką biernika lp zamimków przymiotnych w rodzaju żeńskim jest -ą i tylko zaimek ten (w rodzaju żeńskim ta) stanowi wyjątek, por. tamtą książkę, moją książkę.
Osobna rzecz to wymowa formy tę. Poza sytuacjami starannej recytacji i gry aktorskiej (raczej w dramatach Szekspira niż w filmach Pasikowskiego) wymawiamy ją [te]. Końcowe -ę ulega odnosowieniu także w słowie książkę. W pisowni należy jednak zachować ogonki, czyli – jak pisał Linde – „półmiesiączki”.
Do połowy XIX wieku mówiło się i pisało także tamtę książkę, moję książkę, dziś końcówką biernika lp zamimków przymiotnych w rodzaju żeńskim jest -ą i tylko zaimek ten (w rodzaju żeńskim ta) stanowi wyjątek, por. tamtą książkę, moją książkę.
Osobna rzecz to wymowa formy tę. Poza sytuacjami starannej recytacji i gry aktorskiej (raczej w dramatach Szekspira niż w filmach Pasikowskiego) wymawiamy ją [te]. Końcowe -ę ulega odnosowieniu także w słowie książkę. W pisowni należy jednak zachować ogonki, czyli – jak pisał Linde – „półmiesiączki”.
Mirosław Bańko, Uniwersytet Warszawski