Myślałem, że takiego słowa nie ma w języku polskim, ale wyszukiwarka Google przynosi ok. 2000 wyników. Winogrodnictwo można znaleźć w słowniku Lindego (1807–1814) z objaśnieniem: „chodzenie koło winogradów, ogrodnictwo co do wina”. Rodzina słowotwórcza wina jest u Lindego niezwykle bogata, co zaskakuje o tyle, że uprawa winorośli w Polsce nigdy nie była bardzo popularna. Co więcej, jest to rodzina stara, o czym świadczy obecny u Lindego w haśle winogrodnik cytat z XVI-wiecznej Biblii Leopolity.
Późniejszy o pół wieku Słownik wileński (1861) winogrodnictwo unaukowił, por.: „nauka chodzenia około winnicy i samo hodowanie winogradu”. Pokrewne słowo winogrodnik można znaleźć jeszcze u Doroszewskiego; oznaczono je tam jako dawne, mimo że zostało zilustrowane powojennym cytatem.
Z formalnego punktu widzenia winogrodnictwo można traktować jako kontaminację słów wino i ogrodnictwo, ewentualnie złożenie z interfiksem -o-, który nałożył się na końcową głoskę pierwszego członu podstawy i początkową głoskę drugiego członu. Swoją budową winogrodnictwo przypomina takie używane w polszczyźnie słowa, jak motorowodniactwo, ziołolecznictwo lub dźwiękonaśladownictwo.