słowiańskie nazwiska przymiotnikowe
chciałbym zapytać o odmianę czeskich i słowackich nazwisk męskich zakończonych w mianowniku na -ský (z wydłużoną samogłoską na końcu), np. Borovský. W Słowniku nazw własnych prof. Jana Grzeni znalazłem spolszczone końcówki przypadków zależnych: Borovskiego itd. W niektórych tekstach można jednak spotkać końcówki z apostrofem: Borovský’ego, Borovský’emu – czy też są dopuszczalne? Kłaniam się
B. B.
24.05.2012
24.05.2012
Szanowna Poradnio, chciałbym zapytać o odmianę czeskich i słowackich nazwisk męskich zakończonych w mianowniku na -ský (z wydłużoną samogłoską na końcu), np. Borovský. W Słowniku nazw własnych prof. Jana Grzeni znalazłem spolszczone końcówki przypadków zależnych: Borovskiego itd. W niektórych tekstach można jednak spotkać końcówki z apostrofem: Borovský’ego, Borovský’emu – czy też są dopuszczalne? Kłaniam się
B. B.
Odpowiedź można znaleźć w Nowym słowniku poprawnej polszczyzny PWN: „W nazwiskach pochodzenia słowiańskiego, w których wygłosowe -i jest oddane prze literę y, np. Dobrovský, Chomsky, Kandinsky, Radetzky, Komenský, w przypadkach zależnych zachowujemy zapis zgodny z polską tradycją, a więc (…) Komenskiego, Komenskiemu, Komenskim (…), albo pozostawiamy w odmianie pełną formę graficzną nazwiska, a końcówki dopisujemy po apostrofie, w dopełniaczu, celowniku i bierniku, np. DB. Chomsky'ego, Kandinsky'ego, C. Chomsky'emu, Kandinsky'emu. W narzędniku i miejscowniku stosujemy zapis zgodny z wymową: NMs. Chomskim, Kandinskim” (s. 1691).
Mirosław Bańko, Uniwersytet Warszawski
