Wpływ na praktykę, o której Pan wspomina, mogą mieć orzeczenia Rady Języka Polskiego, zgodnie z którymi „Anna i Maria są dwoma różnymi samodzielnymi imionami, wymagającymi odmiany przez przypadki, wskutek czego należy je pisać rozdzielnie”. Na tej podstawie RJP odmawia racji bytu temu imieniu.
Niesłusznie, moim zdaniem, ponieważ pomija fakt, że Annamaria to imię już będące w użyciu (nosi je ok. 160 kobiet w Polsce). Jest ono zapewne współczesnym zapożyczeniem, może od niemieckiego Annemarie i/lub włoskiego Annamaria, możliwe są zresztą też wpływy innych języków.
Tłumaczenie takie, o jakim Pan wspomina, nie ma sensu, bo współcześnie imion nie tłumaczymy. Jeśli imię ma formę Annamaria, powinno być odmieniane tak: DCMs. Annamarii, B. Annamarię, N. Annamarią.