Chcemë to ‘chcemy’, le to partykuła wzmacniająca wypowiedź, odpowiednik polskiego -ż, so to skrócona forma sobie, podobnie jak w potocznym polskim se, a zażëc to 'zażyć (tu, rzecz jasna, tabaki)'.
Dosłownie więc znaczyłoby to „Chcemyż sobie zażyć (tabaki)”. Ale takie chcemë występuje w funkcji trybu rozkazującego, jakby jako 'weźmy, zróbmy', zatem adekwatnym tłumaczeniem na język polski byłoby „Zażyjmyż sobie / zażyjmy no sobie / no to sobie zażyjmy (tabaki)!”.
Ten konwencjonalny zwrot został spopularyzowany przez pisarza kaszubskiego Aleksandra Labudę, który kończył nim swoje „gadki”, a wciąż pielęgnowany jest przez miłujących tabakę Kaszubów.