Tak, wykrzyknik ech! znaczy to samo co eh! – oba mogą wyrażać różne emocje: zniecierpliwienie, zniechęcenie, rozgoryczenie, niezadowolenie, obojętność, lekceważenie, żal, rozpacz, sprzeciw. Dokładniej informują o tym dodatkowe czynniki, zarówno językowe, np. intonacja, barwa głosu, iloczas, przycisk, jak i zewnętrzne, np. sytuacja, kontekst.
Warto dodać, że te wykrzykniki należą do pierwotnej, najwcześniejszej warstwy językowej. Zachowały się we wszystkich językach słowiańskich, por. czeskie ech!, eh!, ukraińskie ech!, słoweńskie èh!, serbskie èch!, i w innych językach europejskich, np. angielskie eh!, francuskie eh!, łacińskie eh!, litewskie ėk!
W polszczyźnie obie formy poświadczone już od XVI w. Sądzę, że ech! jest pierwotne, a forma eh! ukształtowała się pod wpływem obcym.