Z reguły [21] Wielkiego słownika ortograficznego nie wynika jasno, czy podstawą zapisu ma być forma mówiona, czy pisana. Moim zdaniem ze wspomnianej reguły wnioskować należy, że za podstawę pisowni tych form fleksyjnych uznajemy zapis, nie wymowę. Tak będzie lepiej również z praktycznego punktu widzenia, bo zapis mianownika jest w podanych przykładach jednoznaczny, zaś wymowa może być różna. Polacy mówią [paeja, tortija] lub [paella, tortilla], ale drugi typ wymowy wyraźnie przeważa. Jeśli oprzemy zapis tych wyrazów w przypadkach zależnych na formie graficznej, sprawa stanie się prosta: powinniśmy pisać: tortilli, paelli.