Allerdyce, z Allerdyce’em; Malachi: odmieniać czy nie?
Proszę o pomoc w ustaleniu poprawnej odmiany obcych imion: Allerdyce i Malachi (wym. Malakaj).
W pierwszym przypadku skłaniam się ku zasadzie dotyczącej nazwisk zakończonych na nieme /e/, a zatem użyłabym odmiany podobnej jak w przypadku nazwiska Joyce. A może imię to jest nieodmienne?
W przypadku imienia Malachi początkowo naturalna wydawała mi się odmiana bez użycia apostrofu, ale taki zapis sugeruje błędną wymowę. Czy mam rację, sądząc, że apostrof jest konieczny?
Natalia
11.12.2015
11.12.2015
Drodzy Państwo! Proszę o pomoc w ustaleniu poprawnej odmiany obcych imion: Allerdyce i Malachi (wym. Malakaj).
W pierwszym przypadku skłaniam się ku zasadzie dotyczącej nazwisk zakończonych na nieme /e/, a zatem użyłabym odmiany podobnej jak w przypadku nazwiska Joyce. A może imię to jest nieodmienne?
W przypadku imienia Malachi początkowo naturalna wydawała mi się odmiana bez użycia apostrofu, ale taki zapis sugeruje błędną wymowę. Czy mam rację, sądząc, że apostrof jest konieczny?
Natalia
Zetknąłem się z St. Johnem Allerdyce’em (przezwisko Pyro), jednym z X-Menów, fikcyjnych postaci znanych z komiksów wydawanych przez amerykańskie wydawnictwo Marvel Comics. Allerdyce to zatem nazwisko, ale może też – jak pisze internautka – imię artykułowane z /e/ niemym [wym. alǝ:dajs]. Odmienia się je i zapisuje w sposób następujący: D., B. Allerdyce’a, C. Allerdyce’owi, N. Allerdyce’em, Ms. Allerdysie (tutaj w zakończeniu występuje zapis fonetyczny polski wymuszony przez alternację /c/ w miękkie /si/; jak Joyce, o Joysie).
Z imieniem Malachi kłopot jest większy. Rozdźwięk między zapisem i wymową (czyt. malakaj) sprawia, że lepiej – według mnie – pozostawić owo słowo w brzmieniu mianownikowym i nie próbować deklinować. Ponieważ jednak wymowa do tego prowokuje (wskutek końcowej litery 〈i〉 oddanej przez jotę), teoretycznie można by się zgodzić na zapis bez apostrofu i formy D. B. Malachia [wym. malakaja], C. Malachiowi [malakajowi], N. Malachiem [wym. malakajem], Ms. Malachiu [wym. malakaju].
Potwierdzenie tego znajduję w Moebius: Empire Rising: „(…) Twarz Malachia (tak, to imię naprawdę się tak odmienia) wygląda dobrze, nawet jeśli jest niezbyt dobrze zanimowana”.
Możliwy wydaje się jeszcze drugi paradygmat, przymiotnikowy: D. B. Malachiego [wym. malakajego] C. Malachiemu [wym. malakajemu], N., Ms. Malachim [wym. malakajim].
Z imieniem Malachi kłopot jest większy. Rozdźwięk między zapisem i wymową (czyt. malakaj) sprawia, że lepiej – według mnie – pozostawić owo słowo w brzmieniu mianownikowym i nie próbować deklinować. Ponieważ jednak wymowa do tego prowokuje (wskutek końcowej litery 〈i〉 oddanej przez jotę), teoretycznie można by się zgodzić na zapis bez apostrofu i formy D. B. Malachia [wym. malakaja], C. Malachiowi [malakajowi], N. Malachiem [wym. malakajem], Ms. Malachiu [wym. malakaju].
Potwierdzenie tego znajduję w Moebius: Empire Rising: „(…) Twarz Malachia (tak, to imię naprawdę się tak odmienia) wygląda dobrze, nawet jeśli jest niezbyt dobrze zanimowana”.
Możliwy wydaje się jeszcze drugi paradygmat, przymiotnikowy: D. B. Malachiego [wym. malakajego] C. Malachiemu [wym. malakajemu], N., Ms. Malachim [wym. malakajim].
Maciej Malinowski, Uniwersytet Pedagogiczny w Krakowie