Lubić lubię, ale…

Lubić lubię, ale…
7.10.2008
7.10.2008
Jak należy zapisać paralelną konstrukcję bezokolicznikowo-czasownikową według schematu „Lubić, lubię, ale nie jem”:
a) Lubić, lubię, ale nie jem;
b) Lubić lubię, ale nie jem;
c) Lubić – lubię, ale nie jem?

Inne przykłady:
Dziwić, to nie dziwi.
Podróżować pociągami na „tamtą stronę”, podróżowały tylko jednostki (…).
Jeździć dokądkolwiek indziej się nie jeździło, chyba że wielcy ryzykanci (…).
Musieć, muszą ogólnie nie więcej niż obmyć podłogę (…).
Pracować nie pracuje nikt.
Interpunkcja konstrukcji, o które Pani pyta, nie jest znormalizowana w słownikach. Myślę, że w związku z tym lepiej zdać się na wyczucie piszących niż stwarzać reguły. Osobiście w tego rodzaju zdaniach odczuwam bardziej brak słowa to niż przecinka, np. „Lubić to lubię, ale nie jem”. Owo to nie jest konieczne, ale ułatwia lekturę. W tekście mówionym w jego miejscu jest pauza, zawieszenie głosu. W tekście pisanym pauzy nie słychać, ale można pauzę – czyli myślnik – postawić. Myślnik jest znakiem bezpieczniejszym od przecinka, tzn. trudniej jego obecność zakwestionować.
Mirosław Bańko, PWN
zgłoś uwagę
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego