Rzeczywiście, w tekstach urzędowych jest stosowany zwrot poświadczyć za zgodność z oryginałem, nie ma on jednak oparcia w systemie językowym. Czasownik poświadczyć / poświadczać bowiem wymaga biernika, co wyraźnie wynika choćby z użyć podanych przez Uniwersalny słownik języka polskiego (hasło poświadczyć – poświadczać, znaczenie 2.):

«stwierdzić (stwierdzać) autentyczność, wiarygodność jakiegoś dokumentu urzędowego lub tożsamość jakiejś osoby»
○ Poświadczyć tożsamość podpisu.
○ Poświadczyć akt ślubu.
○ Dokument poświadczony podpisem.
○ Poświadczone notarialnie zeznania świadków.

Jak widać, nie występuje tu konstrukcja *poświadczyć za tożsamość podpisu, lecz poświadczyć tożsamość podpisu – a jest to użycie bliskie znaczeniowo zdaniu poświadczył zgodność z oryginałem.
Być może w środowisku prawniczym zwrot poświadczyć za zgodność z oryginałem jest już na tyle powszechny, że nie budzi zastrzeżeń. Nie ma on jednak – jak wspomniałam – oparcia w systemie językowym i w języku ogólnym nie jest skodyfikowany.