Shoja to imię perskie, w którym spółgłoska występująca w ostatniej sylabie jest wymawiana – jak się dowiedziałam od iranisty, Artura Orzecha – w sposób zbliżony do polskiego |dż|. W związku z tym nazwa ta powinna się odmieniać jak rzeczowniki żeńskie (bo na końcu w wersji transkrybowanej jest -a) zakończone w temacie na spółgłoskę dż (lub inną historycznie miękką, np. ż, sz, cz).
A zatem, tak jak mówimy: maharadża – maharadży, Kambodża – Kambodży, tak samo powiemy (i napiszemy): Shoja, Shojy.