Szybka kwerenda internetowa zdaje się potwierdzać, iż „liczebnikopodobny” zapis n-1 (czytaj: en minus jeden) jest w tekstach z dziedziny matematyki i nauk na niej opartych traktowany pod względem składniowym jak rzeczownik i wymaga dopełniacza liczby mnogiej liczonego rzeczownika, por. n-1 równań, 2n-1 swobodnych parametrów.
Kolejne „liczebnikopodobne” zapisy to formy potencjalne, których łączliwość dużo trudniej potwierdzić empirycznie na większej próbie. Korespondent sugeruje, aby stosować wobec nich systemowe reguły składniowe odnoszące się do liczebników. Tak więc liczebniki 2, 3, 4 oraz liczebniki, których ostatnim członem jest 2, 3, 4, czyli np. 32, 33, 34 itd., miałyby się łączyć z liczonymi rzeczownikami w mianowniku liczby mnogiej, a liczebniki od 5 do 21 i te, które są zakończone na 5-9, czyli np. 35, 36, 68, 69 itp., łączyłyby się z liczonymi rzeczownikami w dopełniaczu liczby mnogiej. Sugerowana zasada jest do przyjęcia, zasadnicze pytanie brzmi jednak, jaki jest rzeczywisty uzus w tym zakresie.