W piśmiennictwie naukowym wskaźniki konfiguracji przestrzennej (d-, l-), często łączone z oznaczeniem skrętności za pomocą znaku plus lub minus w nawiasie, zapisuje się pismem kapitalikowym, np. l-glukoza, d-sorbit, aldehyd d(+)-glicerynowy.
Kapitaliki (ang. small caps) to trzecia – oprócz majuskuły (wielkich liter) i minuskuły (małych liter) – odmiana pisma typograficznego. Pismo kapitalikowe ma wygląd wersalików, lecz jego wielkość jest zbliżona do liter tekstowych bez wydłużeń górnych i dolnych.
Jeżeli nazwa związku chemicznego, poprzedzona symbolem zapisywanym zwyczajowo pismem kapitalikowym, miałby się znaleźć na początku zdania lub równoważnika zdania, należy wówczas wielką literą zapisać pierwszy w kolejności człon słowny (niesymboliczny), np.

l-Glukoza nie występuje naturalnie w organizmach żywych, ale można ją zsyntetyzować w laboratorium.