Rzeczywiście można powiedzieć, że wyrażenie tyleż…, co… jest poprawne. Tak by wynikało np. z informacji podawanych przez Inny słownik języka polskiego: „Za pomocą wyrażenia tyleż…, co… łączymy dwa wyrażenia, aby podkreślić, że oba w jednakowym stopniu odpowiadają prawdzie. Sensacyjna fabuła służy tyleż rozrywce, co refleksji… Jego wysiłek był tyleż ogromny, co daremny”. Podobne informacje znajdziemy w innych opracowaniach leksykograficznych – słownikach języka polskiego, interpunkcyjnych itd. Poprawności tego wyrażenia nie wiązałabym jednak z brakiem negacji obecnej w konstrukcji nie tyle…, ile… – są to dwie różne jednostki języka, formalnie podobne, lecz przekazujące odmienne treści.
Zwróćmy uwagę, że mamy także konstrukcje: o tyleż…, ile… (np. Jabłek było o tyleż mniej, ile zjadły dzieci), tyleż…, że… (np. Tyleż się napracowała, że nie miała już na nic siły), tyle…, co… (np. Wypracował w ciągu miesiąca tyle nadgodzin, co inni w ciągu pół roku), tyle…, ile… (np. Kup tyle sera, ile potrzebujesz) itd. Czasami tego typu konstrukcje można nazwać wyrażeniami sfrazeologizowanymi, czasami – spójnikami skorelowanymi, czasami jeszcze inaczej. Trzeba jednak zwrócić uwagę na to, że stanowią one odrębne byty językowe, formalnie bliskie, lecz znaczeniowo odrębne. O tym, czy są poprawne albo uzasadnione, nie decyduje ich wzajemne podobieństwo bądź jego brak, tylko – każdorazowo – zasadność funkcjonalna i osadzenie uzualne.