Zwyczajowe nazwy Republiki Konga i Demokratycznej Republiki Konga

Zwyczajowe nazwy Republiki Konga i Demokratycznej Republiki Konga
22.01.2017
22.01.2017
Jak należy zapisywać zwyczajowe nazwy Republiki Konga i Demokratycznej Republiki Konga. Ze względu na podobieństwo stosuje się zwykle dodanie do słowa Kongo nazwy ich stolic, stąd mamy: Kongo(-)Kinszasa i Kongo(-)Brazzaville.
Pytanie moje tyczy się użytego tu łącznika występującego w większości internetowych źródeł. Stosować łącznik w tym przypadku czy nie?

Skoro człony Kinszasa i Brazzaville są dodatkowym wyjaśnieniem, które Kongo mamy na myśli, to najlepiej by było ujmować je w dwa nawiasy i pisać: Kongo (Kinszasa) i Kongo (Brazzaville). Łącznik jest nieco mylący, ktoś mało zorientowany bowiem może potraktować zapis Kongo-Kinszasa czy Kongo-Brazzaville jako oficjalne nazwy dwuczłonowe regionów administracyjnych połączonych w jeden (jak naszą nazwę Bielsko-Biała). Mimo to jest on dość rozpowszechniony w polszczyźnie (dzieje się tak z pewnością pod wpływem obcojęzycznej pisowni Congo-Kinshasa, Congo-Brazzaville).
Wchodzi jeszcze w grę grafia rozdzielna Kongo Kinszasa czy Kongo Brazzaville, niekiedy spotykana, którą można zaaprobować, gdyż człony drugie owych nazw też bliżej określają człon zasadniczy (‘Kongo ze stolicą Kinszasą’, ‘Kongo ze stolicą Brazzaville’). Jak udało mi się ustalić, tak właśnie piszą od niedawna Portugalczycy: „Congo Kinshasa, denominação informal da República Democrática do Congo, o antigo Zaire” (‘nieformalna nazwa Demokratycznej Republice Konga, dawny Zair’), „Congo Brazzaville, denominação informal da República do Congo” (‘nieformalna nazwa Republiki Konga’). Wydaje mi się, że dopóki nie wypowiedzą się w tej kwestii kodyfikatorzy, dopóty należy dopuścić wszystkie warianty zapisywania zwyczajowych nazw Republiki Konga i Demokratycznej Republiki Konga.
Maciej Malinowski, Uniwersytet Pedagogiczny w Krakowie
zgłoś uwagę
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego