Moim pierwszym odruchem, gdy chodzi o ustalenie poprawnej pisowni, nie jest zajrzenie do Internetu, lecz do słownika ortograficznego bądź jakiegokolwiek innego wiarygodnego słownika. Z kwerendy słownikowej wynika, że ach (pokrewne czasownikowi achać) pisze się przez ch, natomiast aha (używane zwykle dla potwierdzenia czegoś) jest pisane przez h.
Drugi z Pana przykładów ma pisownię wariantywną: ech, rzadziej eh, trzeci zaś w zasadzie pisany jest och, choć współcześnie, pod wpływem języka angielskiego, często pojawia się też w pisowni oh (co powinno odpowiadać wymowie [oł], gdyby osoby używające tej pisowni chciały zapożyczyć z angielskiego także wymowę). Dla ułatwienia można zapamiętać frazę achy i ochy, występującą też w odwrotnym szyku: ochy i achy. Warto też zauważyć, że inną pisownię niż och ma oho.
Pisownia wykrzykników emotywnych (a także onomatopeicznych) charakteruzuje się dość dużą swobodą, gdyż ma odzwierciedlać intencje piszącego. Nie trzeba się więc śpieszyć z wyrokiem potępiającym, gdy się zauważy, że w różnych słownikach ich pisownia jest różna.