angielski Hugo

angielski Hugo
10.02.2015
10.02.2015
Chciałbym zapytać o odmianę angielskiego imienia Hugo. Pisownia, identyczna z polskim odpowiednikiem tego imienia, sugeruje formy przypadków zależnych: Hugona, Hugonowi. Jednak wobec wymowy [hjugou] taka odmiana wydaje się dziwaczna (jak wymawiać: [hjugonowi]?). Pozostawienie imienia bez odmiany – jak niektórych wyrazów obcych kończących się na -o – też wypada niezręcznie („Podał dokumenty Hugo”). Czy wobec tego dopuszczalna jest odmiana, jaką podsuwa mi intuicja językowa: Hugo, Huga, Hugiem?
Za wzorcową, również w przypadku imienia należącego do Anglika, należy uznać odmianę tradycyjną (Hugona, Hugonowi).
Imię to należy do grupy kłopotliwych gramatycznie, a w związku z tym pojawia się często w formie nieodmiennej. Nawet w nazwach własnych zdarzają się u nas formy Hugo Kołłątaja, Iwo Galla, Bruno Schulza. Wymowa angielska dodatkowo skłania do unikania odmiany, toteż nieodmienność byłaby dobrym rozwiązaniem problemu fleksyjnego z angielskim imieniem Hugo.
Odmiana „intuicyjna” może się spotkać z negatywną reakcją słuchaczy, może też w pewnych okolicznościach powstać problem z ustaleniem formy mianownikowej. Mimo to nie odrzucałbym jej stanowczo, skoro imię Bruno bywa tak odmieniane. W Internecie spotkać można nawet formy Huga Kołłątaja, ale tego nie polecam, bo zdarza się to w mało starannych tekstach, a poza tym ten kontekst imienia wymusza stosowanie formy tradycyjnej.
Jeśli jednak imię jest angielskie, rygory gramatyczne mogą być słabsze. Wnioskuję, że poradzi sobie Pan z ewentualną krytyką niestandardowej odmiany. Najostrożniej będzie jednak zachować angielskiego Hugona w wersji nieodmiennej.
Jan Grzenia
zgłoś uwagę
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego