W Zakopanem. Nazwy miejscowe rodzaju nijakiego, zakończone w mianowniku na -e i mające odmianę przymiotnikową, zachowują w narzędniku i miejscowniku starą końcówkę -em. To samo dotyczy nazw dwuczłonowych, których oba człony mają odmianę przymiotnikową, np. w Wysokiem Mazowieckiem. To samo dotyczy wreszcie nazwisk na -e, np. z Lindem.