Deka to nieodmienny rzeczownik w rodzaju nijakim. Formę deko słowniki poprawnej polszczyzny tępią, ale kilka nowszych słowników już ją przytacza na prawach wariantu. Kaczka dziwaczka, gdyby była na diecie, mogłaby prosić o mleka jedno deka, co by zachowało rym, ale zepsuło rytm. Gorzej, gdyby wolała jedno deko, bo o ile można zrymować deko i mleko, to jak zmienić w kontekście zdanie: „Tuż obok była apteka”, żeby zamiast mianownika pojawił się wołacz (potrzebny do rymu)?