Słowniki języka polskiego traktują dysjunkcję jako zdanie o znaczeniu 'albo… albo…' – prawdziwe tylko wtedy, gdy prawdziwe jest dokładnie jedno z jego zdań składowych. W logice natomiast spotykamy się z dysjunkcją jako zdaniem o znaczeniu 'co najwyżej jedno z…' – prawdziwym także wtedy, gdy oba zdania składowe są fałszywe. Są wreszcie opracowania (np. Dictionary of Mathematics wydawnictwa Penguin), w których dysjunkcję utożsamia się ze zwykłą alternatywą (niewykluczającą). Skąd taka rozmaitość w definiowaniu pojęcia z zakresu logiki, a więc – wydawałoby się – wymagającego ścisłości, nie umiem wyjaśnić. Polska Wikipedia sugeruje, że tradycyjne rozumienie dysjunkcji w polszczyźnie konkuruje obecnie z innym, przejętym z angielskiego. Z prośbą o rozstrzygnięcie tej kwestii warto by się zwrócić do historyków nauki, w szczególności matematyki.