Forma liczby mnogiej narośla (te narośla) nie ma statusu normy. Słowniki poprawnej polszczyzny ją tępią, choć może powinny uznać za rzadszy wariant. Kwestionowane narośla znaleźliśmy m.in. u Wojciecha Żukrowskiego (Kamienne tablice), Józefa Czapskiego (Patrząc), a także w kilku podręcznikach. Inna rzecz, że żeński rzeczownik spółgłoskowy, jakim jest narośl, nie powinien mieć w liczbie mnogiej końcówki -a. Tak mógłby kończyć się w liczbie mnogiej rzeczownik nijaki narośle. Dawniej była w użyciu też forma zarośle, dziś tylko w liczbie mnogiej zarośla, i może to analogia do tej ostatniej jest przyczyną, dla której teoretycznie niepoprawne narośla pojawiają się (narastają?) w polszczyźnie.