Wahania w pisowni bronzer || brązer wskazują, ze jest to nowe zapożyczenie. W tekstach współczesnych dominuje zapis z -on-, nawiązujący do pisowni oryginalnej (tak jest np. w języku angielskim, francuskim, włoskim). Natomiast zapis z -ą-, choć rzadszy, to jednak dowodzi, że ten wyraz zaczął stopniowo asymilować się do fonetyczno-graficznego systemu polszczyzny. Za formą z -ą- przemawia analogiczny przebieg procesu przyswajania wyrazu bronz, obecnego w języku polskim od poł. XVIII w. W Słowniku języka polskiego z 1900 r. forma brąz jest zaopatrzona kwalifikatorem „rażący błąd!”, ale już od 1936 r. jest jedyną poprawną i obowiązującą formą. Por. także przekształcenia w pozostałych wyrazach z tej rodziny etymologicznej, m.in.: bronz → brąz, bronzal → brązal, bronzowy → brązowy, bronzować → brązować, bronzowić → brązowić, bronzowieć → brązowieć. Do tej rodziny należy też bronzer || brązer → brązer.