cytat blokowy

cytat blokowy
30.09.2014
30.09.2014
Dzień dobry.
Czy na końcu fragmentu tekstu poprzedzającego cytat blokowy stanowiący kontynuację zdania z tekstu zasadniczego zostawia się przecinki i myślniki? Na przykład:
Były to liczne pytania[,]
[?] w których autor zawarł?


Dziękuję i pozdrawiam
Autorzy, wprowadzając do swojego tekstu dłuższą cudzą wypowiedź (niezależnie od tego, czy w ciągu, czy w formie bloku), czynią to najczęściej na dwa sposoby:
1. cytat stanowi niezależny pod względem składniowym ciąg wypowiedzeń, który następuje po tekście odautorskim po dwukropku, np.
Jerzy Maciejewski dochodzi do następującego wniosku:
Nie da się odpowiedzieć bezspornie na pytanie, czy rzeczywiście znał Malczewski konflikt rodowy Potoccy – Komorowscy, rozegrany i rozstrzygnięty przed laty przeszło pięćdziesięciu do momentu napisania poematu.


2. cytat stanowi zależną pod względem składniowym konstrukcję (zdanie podrzędne, dopełnieniowe, wprowadzone spójnikiem że lub ), np.
Nawet nieco sceptyczny w tym przypadku Brückner pisał o „Marii”, że
wzorował ją poeta na zdarzeniu późniejszym o lat sto trzynaście, chociaż postaci pierwszoplanowe nie mają jednak nic wspólnego z bohaterami zdarzenia z roku 1773 [wino być: 1771]; są wytworem czystej fantazji […].


Nic nie stoi oczywiście na przeszkodzie, by wprowadzać dłuższe cytaty (w ciągu lub w bloku) w inny sposób. Niezależnie od tego sposobu należy zachować poprawność interpunkcyjną, np. poprzez zastosowanie przecinka czy myślnika, por.
W tym zakresie Fredro jako pisarz prezentował na gruncie polskim w prekursorski sposób metodę artystyczną określoną później mianem realizmu przedstawienia. Była to metoda zmierzająca do wywołania iluzji, że utwór – jak pisała Alina Brodzka –
[…] stanowi pełną i autentyczną relację człowieka w czasie historycznie wymiernym, w przestrzeni geograficznie umiejscowionej, w otoczeniu szczegółowo scharakteryzowanym.


Adam Wolański
zgłoś uwagę
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego