dużo i wiele

dużo i wiele
4.09.2006
4.09.2006
Czy to prawda, że nieokreślonych zaimków liczebnych wiele oraz dużo należy używać w zależności od policzalności lub niepoliczalności? Na przykład dużo miejsca, wiele osób? W archiwum Poradni znalazłem następujące zdanie: „Język oprócz dostrzegalnych innowacji (a tych dużo pojawiło się w ostatnim szesnastoleciu) zawiera w sobie bardzo wiele historii i tradycji”.
Obu słów – dużo i wiele – można używać w kontekstach policzalnych (np. dużo kwiatów, wiele kwiatów) i niepoliczalnych (np. dużo cierpliwości, wiele cierpliwości). Różnica między nimi jest taka, że dużo „może wystąpić tylko w pozycji mianownika lub biernika, a jeśli jest to pozycja zależna od czasownika – także dopełniacza” (Inny słownik języka polskiego PWN). Możemy więc powiedzieć np. „Przyszło dużo uczniów” (mianownik), „Mamy dużo uczniów” (biernik), „Nie mamy dużo uczniów” (dopełniacz), ale nie możemy powiedzieć np. „Rozmawiałem z dużo uczniami”. W tej sytuacji trzeba sięgnąć po zaimek wiele: „Rozmawiałem z wielu (wieloma) uczniami”.
Mirosław Bańko, PWN
zgłoś uwagę
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego