Korpus języka polskiego rejestruje użycia wyrazu natenczas z czasownikami w innej formie niż czas przeszły:
 Ale jeśli twoja chęć ugoszczenia biednego jest szczera i w sercu twoim nie kryje się zazdrość i chciwość, natenczas niech ciebie Bóg nagrodzi tak, jak na to zasłużyłaś [źródło: „Klechdy domowe”, 1960]
 …gdyby mieć pewność, że dwory obce, austriacki lub francuski, ujmą się za nami i udzielą poparcia – natenczas bez wahania można by ruch przedsięwziąć… [źródło: L. Kruczkowski, „Kordian i cham”, 1932].

W pierwszym zdaniu mamy tryb rozkazujący, w drugim tryb przypuszczający. Można więc sądzić, że i z czasownikiem w czasie przyszłym użycie przysłówka natenczas jest możliwe – w przywołanym fragmencie „Klechd domowych” działanie, do którego odnosi się wyraz natenczas, ma się odbyć w przyszłości.