i = więc
frapuje mnie zdanie: „Ojciec mój był przyjacielem Franca, i ja z kolei szczyciłem się jego przyjaźnią”. Chodzi o przecinek przed spójnikiem i – z jednej strony usunięcie go i potraktowanie zdań składowych jako złożonych współrzędnie zdaje się przeczyć intencji autora, z drugiej nie mogę znaleźć przekonującego uzasadnienia, aby przecinek w tym miejscu pozostawić, np. uznając drugi człon za dopowiedzenie.
1.02.2014
1.02.2014
Szanowna Poradnio,frapuje mnie zdanie: „Ojciec mój był przyjacielem Franca, i ja z kolei szczyciłem się jego przyjaźnią”. Chodzi o przecinek przed spójnikiem i – z jednej strony usunięcie go i potraktowanie zdań składowych jako złożonych współrzędnie zdaje się przeczyć intencji autora, z drugiej nie mogę znaleźć przekonującego uzasadnienia, aby przecinek w tym miejscu pozostawić, np. uznając drugi człon za dopowiedzenie.
Czasem można użyć spójnika i w funkcji wynikowej, np. „Zaczęła się sesja egzaminacyjna, i wzięli się do nauki” (WSO PWN, w uwadze do zasady [370]). Takie i jest podobne do więc i może (nie musi) być poprzedzone przecinkiem. (Mógłbym też napisać: „Takie i jest podobne do więc, i może być poprzedzone przecinkiem”).
Mirosław Bańko, Uniwersytet Warszawski
