książę powstały z grobu
Mam dwa pytania. Pierwsze dotyczy odmiany wyrazu książę w liczbie mnogiej. Czy odmienia się [on] tak jak kurczę [kurczęta (M=B), kurcząt (D)], a więc: książęta (M), książąt (D) i widzę kogo, co: książęta (B). Czy jest to wyjątek, a B=D, czyli książęta (M) i książąt (D=B)?
Drugie pytanie dotyczy wyrazu powstały, powstała, powstałe itd., np. książka powstała w VI w. Czy ten imiesłów jest poprawny i jaki jest to imiesłów? Z góry dziękuję za odpowiedź.
19.02.2002
19.02.2002
Witam. Mam dwa pytania. Pierwsze dotyczy odmiany wyrazu książę w liczbie mnogiej. Czy odmienia się [on] tak jak kurczę [kurczęta (M=B), kurcząt (D)], a więc: książęta (M), książąt (D) i widzę kogo, co: książęta (B). Czy jest to wyjątek, a B=D, czyli książęta (M) i książąt (D=B)?
Drugie pytanie dotyczy wyrazu powstały, powstała, powstałe itd., np. książka powstała w VI w. Czy ten imiesłów jest poprawny i jaki jest to imiesłów? Z góry dziękuję za odpowiedź.
Książę odmienia się zasadniczo jak kurczę, ale ma rodzaj męskoosobowy i charaktersytyczną dla niego zbieżność dopełniacza i biernika obu liczb. A zatem „Widzę tych książąt”, nie „…te książęta”.
Odmienna przymiotnikowo forma typu powstały bywa nazywana imiesłowem przymiotnikowym przeszłym albo czynnym rezultatywnym. Nazwa imiesłów jest tu czysto umowna. W istocie ta i inne podobne formy: wysłysiali (panowie), zsiadłe (mleko), zwiędłe (kwiaty) są przymiotnikowe, a nie czasownikowe.
Odmienna przymiotnikowo forma typu powstały bywa nazywana imiesłowem przymiotnikowym przeszłym albo czynnym rezultatywnym. Nazwa imiesłów jest tu czysto umowna. W istocie ta i inne podobne formy: wysłysiali (panowie), zsiadłe (mleko), zwiędłe (kwiaty) są przymiotnikowe, a nie czasownikowe.
Mirosław Bańko
