Niektórzy mówią, że najdłuższe polskie słowo to konstantynopolitańczykowianeczka. W związku z tym można mieć dwie wątpliwości: czy to na pewno polskie słowo i czy jest najdłuższe.
Można tworzyć słowa coraz dłuższe przez dodawanie przyrostka pra-, np. praprapra… wnuk. Jego zastosowanie ogranicza się jednak do kilku nazw pokrewieństwa i niektórych innych wyrazów, np. prawiek.
Zakres swobody powiększa się wydatnie, gdy zaczniemy zapisywać wyrazy z powtórzonymi literami, czy to dla wyrażenia ekspresji, czy to dla podkreślenia długości lub wielkości czegoś, np. fiuuuuu…
Bardzo długą nazwą szczyci się jedno z miast w Walii, ma ona – w wersji pełnej – ponad 50 liter. Polskie nazwy miejscowe wbrew pozorom nie są wcale gorsze, ponieważ nie muszą być jednowyrazowe, a już nazewnictwo miejskie to prawdziwa kopalnia przykładów. Najdłuższą nazwę ulicy w Polsce ma podobno Działdowo: Organizacji Młodzieży Towarzystwa Uniwersytetów Robotniczych. Przy niej warszawskie Rondo Zesłańców Syberyjskich to pestka.