We wszystkich przytoczonych wyrazach wzorcowo akcent kładziemy na trzecią sylabę od końca, choć wynika to z innych przesłanek. Wyrazy matematyka, fizyka, muzyka, a także na przykład: logika, gramatyka mają pochodzenie grecko-łacińskie, a przejęty akcent to właśnie akcent proparoksytoniczny, czyli padający na trzecią sylabę, licząc od końca wyrazu. Wyraz papryka jest zapożyczeniem z języka węgierskiego, który każe akcentować każdy wyraz na pierwszą sylabę. Tak się składa, że pierwsza sylaba słowa papryka to jednocześnie jego trzecia sylaba od końca, stąd wrażenie, że wyraz ten – uzurpatorsko – wkradł się do grona słów o pochodzeniu grecko-łacińskim.
Zwróćmy jeszcze uwagę na to, że zasada dotycząca akcentu na trzecią sylabę od końca odnosi się – słownikowo – do tzw. normy wzorcowej, czyli tych wszystkich użyć języka, które wymagają szczególnej staranności, elegancji, które się odwołują do tradycji językowej. Słownikowo dopuszczalne jest akcentowanie wymienionych wyrazów na drugą sylabę od końca – ale tylko w normie użytkowej, tzn. w sytuacjach prywatnych. Oczywiście nic nie stoi na przeszkodzie temu, by również prywatnie posługiwać się normą wzorcową. Plusem takiego rozwiązania jest to, że w gruncie rzeczy mniej obciążamy pamięć – w odniesieniu do poszczególnych wyrazów musimy zapamiętać tylko jedną informację akcentuacyjną zamiast dwóch.