Z podanej definicji wynika, że chodzi o coś, co jest w równej mierze jednym, jak i drugim. W takim razie nazwa powinna wskazywać na współrzędność elementów wchodzących w jej skład, a więc powinniśmy pisać pita-pizza.
Zapis 2. jest typowy dla złożeń wyrazów nierównorzędnych, a byłby wzorcowy, gdyby chodziło o pizzę o właściwościach pity (lub odwrotnie). Co prawda mamy też złożenia typu klasa-pracownia i klasopracownia i choć ta druga forma była nieraz uznawana za problematyczną, mieści się w normie językowej przynajmniej na prawach pobocznego wariantu.
Zapis 3. należy odrzucić, bo w złożeniach rzeczownikowych z elementem łączącym dwa wyrazy (na ogół jest nim -o-) nie stosuje się łącznika (wyjątkiem są tu złożenia przymiotników, np. biało-czerwony).
Wniosek: formą wzorcową jest pita-pizza, akceptowalną zaś pitopizza.