Będzie, rządzie, kącie itp. to co innego niż słońce. Zjawisko fonetyczne zachodzące w trzech pierwszych przykładach to tzw. nosowość konsonantyczna, czyli spółgłoskowa. Nazwa pochodzi stąd, że zamiast samogłoski nosowej, której można by się spodziewać na podstawie zapisu literowego, wymawiamy tu odpowiednią samogłoskę ustną oraz spółgłoskę nosową zgodną co do miejsca artykulacji z następującą dalej spółgłoską zwartą. W podanych przykładach jest to [ń] – tak wyraźne, że nie powinno budzić wątpliwości. Nie mają ich np. pierwszoklasiści, którzy – zanim przyswoją sobie nawyki ortografii – piszą np. „Szafa stała w końcie” albo „Szafa stała w koncie”. Zupełnie tak, jakby chodziło o konto bankowe.