Czy dopuszczalna jest już pisownia łączna określenia wszech czasów? W Praktycznym słowniku współczesnej polszczyzny pod red. H. Zgółkowej (t. 46, s. 219) czytamy: „wszechczasy ('czas jako absolut, każdy czas'), w dop. l. mn. wszechczasów i przykłady: sportowiec, artysta, przebój itp. wszechczasów. Może to krok w dobrym kierunku? Przedrostek wszech- z rzeczownikami piszemy przecież razem.