Biustonosz pochodzi od niemieckiego Büstenhalter i jest tzw.

półkalką – w pierwszej części wynikiem oddania w piśmie niemieckiej wymowy słowa Büste, w drugiej wynikiem przetłumaczenia niemieckiego Halter ‛pojemnik lub inny przedmiot służący do trzymania czegoś’. Bliższy oryginałowi biusthalter nie zdążył się na dobre zadomowić w polszczyźnie, gdy stał się słowem przestarzałym. Rodzimy stanik (od rzeczownika stan) jest zaś słowem mniej precyzyjnym, gdyż oznacza też część damskiej sukni od ramion do pasa. Wśród słów, które przychodzą na myśl, jest jeszcze napierśnik – część kuchennego fartucha albo część zbroi. Różnica między kobiecym a męskim napierśnikiem dobrze ilustruje dawny społeczny podział ról kobiet i mężczyzn.

 

Kampania to działania wojenne, kompania to grupa żołnierzy obejmująca

kilka plutonów (w terminologii wojskowej pododdział). Tym wojskowym znaczeniom towarzyszą inne inne: kampania to zorganizowane działania różnego typu (por. kampania wyborcza, w okresie PRL kampania żniwna), kompania to grupa znajomych osób, które chętnie spędzają razem czas (por. wesoła kompania). Polszczyzna ma także pochodne przymiotniki: kampanijny i kompanijny, do rodziny wyrazowej kompanii należy ponadto kompan.

 

Czyli: ktoś, kto wykorzystując przewagę fizyczną, bije słabszych, zwłaszcza kobiety. Damski może być

krawiec i fryzjer – są to mężczyźni, mający nie klientów, lecz klientki. Do żeńskich nazw tych zawodów (krawcowa, fryzjerka) nie dodajemy przymiotników od nazw płci. Bokser z natury rzeczy jest męski, niektórzy uważają, że nawet bardzo. Stąd to połączenie jest wyjątkowo piętnujące – ten, kto bije kobietę, nie jest żadną miarą męski.