wszeteczeństwo

Słownik języka polskiego PWN*

wszeteczeństwo, wszeteczność
1. daw. «bycie rozpustnym»
2. daw. «nieprzyzwoity, gorszący postępek, wyraz, rzecz»
zgłoś uwagę
Zobacz więcej w naszym serwisie o "wszeteczeństwo"

Autentyczne przykłady użycia w Korpusie

…tak Szczęsny w rozmowie z Pangraczem biada nad jego rozrzutnością, wszeteczeństwem i zbytkami, po czym radzi mu szukać szczęścia i chwały…

 

…w sobie dwie dusze.
Swoją, czystą, nie skalaną złodziejstwem, rozbojem, wszeteczeństwem, gotową do rozliczenia się z władzą na niebie i na…

 

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego