edykuł

Słownik języka polskiego PWN*

edykuł, aedicula [wym. edikula]
1. «w starożytności: kapliczka z frontonem wspartym na kolumnach albo nisza stanowiąca tło dla posągu lub wazy; też: model świątyni o charakterze wotywnym»
2. «w czasach późniejszych: motyw dekoracyjny w postaci budowli o formach klasycznych»
zgłoś uwagę
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego