efeb

Słownik języka polskiego PWN*

efeb
1. «w starożytnej Grecji: pełnoletni młodzieniec będący elewem efebii»
2. «młodzieniec odznaczający się harmonijną budową ciała»
zgłoś uwagę
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego