nie-

Słownik języka polskiego PWN*

nie-
1. «pierwszy człon przymiotników złożonych oznaczający zaprzeczenie lub znaczne albo małe nasilenie danej cechy, np. nieczytelny; niesłodki»
2. «pierwszy człon przymiotników złożonych pochodzących od czasowników, oznaczający niemożliwość realizacji tego, co oznacza podstawowy czasownik, np. niezniszczalny»
3. «pierwszy człon imiesłowów przymiotnikowych odnoszących się do jakiejś stałej cechy, właściwości lub nazywających jej nosicieli, np. nietłukący, niepocieszony»
4. «pierwszy człon rzeczowników złożonych, oznaczający brak lub przeciwstawność tego, co oznacza rzeczownik podstawowy, np. nieład, niechrześcijanin»
5. «pierwszy człon rzeczowników złożonych stanowiących nazwę wykonawców czynności lub nosicieli cech, np. nierób, niemowa»
6. «pierwszy człon rzeczowników odsłownych na -nie, -cie, oznaczający ich zaprzeczenie, np. nielubienie, nieprzybycie»
7. «pierwszy człon przysłówków utworzonych od zaprzeczonych przymiotników, np. niedobrze, albo od imiesłowów czynnych lub biernych, np. nieintersesująco, niewyszukanie»
8. «pierwszy człon zaimków i liczebników mających zupełnie inne znaczenie z przeczeniem nie i bez przeczenia, np. nieco, niejeden»
9. «pierwszy człon czasowników pochodnych od podstaw dziś nieużywanych lub rzadkich, np. niedomagać»
10. «pierwszy człon wyrazów utworzonych za pomocą różnych sufiksów od połączeń nie- z innymi wyrazami lub od wyrazów podstawowych mających nie- w swoim składzie słowotwórczym, np. niemowlęcy, nieśmiertelnik»
zgłoś uwagę
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego